HOE HET OLIEBOLLENBAKFESTIJN IS ONTSTAAN

Het is dit jaar 29 jaar geleden, dat mij vader overleden is. Ik had niet zo’n goede band met mijn vader … we waren te verschillend. Toch moet ik met oudjaar vaak aan hem denken. Mijn vader was altijd degene die oliebollen bakte. Als hij een goede bui had, waren ze heerlijk … als het hem te veel was … dan ging het snel snel en waren ze van binnen klef en plakkerig.

Toen mijn vader in februari 1993 overleed, was op dat moment uiteraard niemand met oliebollen bezig. Maar aan het eind van het jaar ontstond automatisch de vraag: `Wie bakt  dit jaar de oliebollen?’ Ik had het mijn vader al zo vaak zien doen … en dacht: dat moet ik ook kunnen. Daarom heb ik die `taak’ overgenomen en werd de oliebollenbakker van het gezin.

STEEDS MEER OLIEBOLLEN BAKKEN

Eerst bakte ik alleen oliebollen voor mijn moeder, mijn zoon en mezelf. Maar ergens in de loop van die 29 jaar ben ik ook voor anderen oliebollen gaan maken. Vooral voor mensen, die het om wat voor reden niet zelf konden … voor oude mensen, voor mensen die het niet zo breed hebben om ze een hart onder de riem te steken of voor mensen die me dierbaar zijn … of gewoon omdat ik het leuk vind om mensen blij te maken.

IK KAP ERMEE!!!

De laatste jaren heb ik wat problemen met mijn rug en nek. En ieder jaar na het oliebollen bakken, zeg ik tegen mezelf: `Oké, dit was het laatste jaar. Ik kap ermee’. Maar dan verstrijken de maanden en gaat het zo richting november en begint de oliebollenkoorts weer door mijn lichaam te gieren. Het is dan een beetje een `tweestrijd’: `Nee, ik doe het niet meer! Krijg er te veel last van!’ en dan `Ah, na een dag is de pijn weer weg. Ik doe er zoveel mensen een plezier mee.’ Afgelopen jaar heb ik tegen mezelf gezegd: `Bespaar jezelf die tweestrijd, je weet toch, dat je het wel weer doet … en wees eerlijk: je vindt het ook hartstikke leuk!’’

INVENTARISEREN

Dus ben ik in november gaan inventariseren voor wie ik oliebollen zou gaan bakken. Ik vroeg een oudere klant van 75 wat ze ervan zou vinden als ik oliebollen en appelflappen voor haar zou maken. En hoeveel ze er graag wilde hebben. Meestal krijg ik op zo’n vraag als antwoord: `twee of drie is genoeg hoor, ik kan er niet zoveel meer op’. Ze keek verrast en glimlachte en vroeg voorzichtig: `Kun je er 20 maken?’ Ik dacht bij mezelf: `huh .. twintig’. En gelijk daarna zei ze: `Dan kan ik er gaan uitdelen op de galerij, want die oudjes ( … betekent … ouder dan 75 jaar …) krijgen anders ook niks’. Mijn hart smolt voor die lieve vrouw en met alle liefde heb ik haar 20 oliebollen gebakken!

DE DAG ZELF

Dus … op 31 december stond ik in alle vroegte het eerste deeg klaar te maken en het jaarlijkse oliebollenbakfestijn was begonnen. En ja aan het eind van de dag had ik geen rug meer over en mijn nek kraakte hier en daar … maar het was het zoals ieder jaar weer meer dan waard … . Rond een uur of drie heb ik samen met een vriendin een rondje door Lelystad gereden om alle oliebollen en appelflappen af te leveren en iedereen een goed en gezond 2022 te wensen. Heerlijk om al die blije gezichten te zien en blij met de lieve appjes die al snel binnenkwamen om me te bedanken en te vertellen hoe lekker de oliebollen weer waren.

WAAROM IK DIT DOE?!

Ieder jaar word me door mensen in mijn omgeving gevraagd …  waarom ik dit toch weer doe, terwijl ik weet, dat ik aan het eind van de dag veel pijn in mijn rug zal hebben … soms zeg ik waarom ik het doe, maar meestal geniet ik in stilte … en denk dan bij mezelf: je moet de blijdschap op de gezichten eens zien van de mensen als ik het zakje oliebollen kom brengen … daar doe ik het voor … voor mij een klein gebaar … voor hen een groot plezier …