Het was begin 2021. Zoals zovelen hield ik het laatste nieuws rondom het coronavirus goed in de gaten. De wereld was in de ban van de op handen zijnde vaccinatie. Zelf ben ik geen fan van wat voor injecties dan ook … een jeugdtrauma …  dus zodra ik het woord vaccinatie hoorde, had ik zo iets van … oeps … dat weet ik zo net nog niet. Maar goed ik ken mezelf, als het nodig is, kan ik me over mijn angst heen zetten …

Maar toen … toen kwam die verontrustende persoonlijke boodschap van de rijksoverheid op tv:

`ALLE OUDEREN VANAF ZESTIG JAAR KUNNEN VANAF … GEVACCINEERD WORDEN’

Mijn angst voor het prikken sloeg in één klap om in een gevoel van verontwaardiging:

`HOEZO … ZESTIG … OUD?! IK MAG DAN WEL ZESTIG ZIJN, MAAR IK BEN NIET OUD!’

`Gaat de overheid nu voor mij bepalen, dat ik oud ben. Wat denken ze wel! Stelletje ….’ Er gingen van alles door me heen. Boosheid, frustratie, ongeloof. Ik zeg niet voor niets ieder jaar weer, dat ik weer 23 ben geworden … ik voel mee mentaal nog heel jong. Hoe zo oud!? En wat betekent dat dan wel: oud zijn?

JEMIG, JE BENT GEEN TWINTIG MEER!

Zeven jaar geleden heb ik in mijn voortuin zelf een houten border gemaakt: planken en paaltjes op maat gezaagd, alles een paar keer gebeitst, paaltjes in de grond gezet, alles waterpas gemaakt, planken op de paaltjes geschroefd, tuingrond opgehoogd … zo gepiept.

Dit jaar was het tijd om het hout te vervangen. In het voorjaar ben ik begonnen met de oude border te verwijderen … het viel me op, dat de paaltjes wel erg stevig in de grond zaten. Schep erbij gepakt om ze uit te graven … maar het was toch wel zwaar. Maar goed … niet zeuren … volhouden … gewoon wat meer tijd ervoor nemen … komt goed. Na ruim een uur ben ik tevreden en voldaan gestopt. Het eerste gedeelte was klaar.

De dag daarna zeiden mijn rug en nek tegen me: `Oké luister: jij kunt nu wel tevreden en voldaan zijn … en we geven toe, wat je gedaan hebt, ziet er goed uit … maar wij hebben hier geen zin meer in! Dus als je hiermee door wil gaan, prima! Maar weet dan wel, dat wij iets sneller afhaken dan jij en dat zullen we je laten merken ook! Jouw keuze! Jemig … je bent geen twintig meer!’

HET WAS ALSOF DE BLIKSEM INSLOEG

Ja, ik ben inderdaad geen twintig meer. Het was een mengelmoes van gevoelens en gedachten. Ik moest ook wel een beetje lachen om mezelf, om alle `zware’ dingen, die ik nog steeds doe en leuk vind. Maar de belangrijkste conclusie was toch wel, dat ik fysiek gewoon echt minder kan dan tien jaar geleden. Als ik bepaalde dingen wil blijven doen, zal ik` moeten’ leren, dat Rome ook niet op één dag gebouwd is.

WAAROM REAGEERDE IK ZO HEFTIG?

We zijn nu bijna een jaar verder en ik heb me afgevraagd waarom ik zo heftig op dat bericht gereageerd heb. Natuurlijk was het geen persoonlijke tv-boodschap van de rijksoverheid voor mij. En de boodschap was op zich neutraal en niet verontrustend.  En de boodschap was ook niet, dat ik oud was. Ik hoor nu eenmaal tot een bepaalde leeftijdsgroep, die `ouderen’ wordt genoemd.

ALS IK HEFTIG REAGEER OP IETS WAT IEMAND ZEGT, ZEGT DAT NIET ALTIJD IETS OVER EEN ANDER, MAAR WEL ALTIJD IETS OVER MIJ

Eigenlijk had mijn heftige reactie niets met de inhoud van de boodschap te maken, maar met mijn interpretatie van die boodschap. Ik kwam tot de ontdekking, dat `oud’ voor mij een bepaalde betekenis heeft. Oud betekent vooral afhankelijk en dus steeds minder zelfstandig zijn, steeds vaker om hulp moeten vragen, niet meer de dingen kunnen doen, die je graag wil doen. En dat is precies het omgekeerde van wat en wie ik ben. Dus toen ik de tv-boodschap zo opvatte, dat ik oud ben … grrr … toen ging ik uit mijn dak en dacht: `IK BEN NIET OUD’.

WAT IK DOE ALS IK HEFTIG REAGEER OP IETS WAT EEN ANDER ZEGT

Eigenlijk stel ik mezelf dan altijd een paar vragen:

Wat zegt dat nu over mij? (Duhh … zij zeggen, dat ik oud ben en dat irriteert me mateloos.)

Wat betekent dat voor mij? (Ik ben oud, dus ik ben afhankelijk, niet meer helemaal zelfstandig etc. etc.)

Klopt dit wel? (Nee, ik ben heel onafhankelijk, erg zelfstandig etc. etc. dus niet oud.)

Dus? … of ze hebben ongelijk of ik vat het misschien anders op, dan ze bedoelen. En eigenlijk maakt het me niet uit of ik nu wel of niet oud of een oudere ben. Ik ben onafhankelijk. Ik ben zelfstandig. Ik doe een heleboel dingen, die ik erg leuk vind. En dat is voor mij het belangrijkste!!

Natuurlijk is me dat niet van de ene op de andere dag gelukt. Het had wat tijd nodig, maar de vragen helpen me iedere keer weer om te begrijpen waarom ik soms heftig reageer en om niet te blijven hangen in de heftige gevoelens van dat moment.